İhtiyaç mı İhtiras mı?

İhtiyaç mı İhtiras mı?

Hayatımızı hep bir şeylerin eksikliğini hissederek yaşıyoruz. Bu eksiklerin peşinde bin bir çaba ve emekle  zamanı tüketiyoruz. Güzel bir iş, bir ev, bir araba, biraz para, mutlu bir evlilik, biraz rahat, biraz huzur... Bakmışız yıllar geçmiş. Geçecek daha kaç yıl var, bilmiyoruz. Tamamlanmayı bekleyen hiç akla gelmeyen başka eksiklikler peşinde yuvarlanıp gidiyoruz.

Kısacık bir hayat için ne çok eksik! Bu olsa olsa bir yanılsama, bir illüzyon! Kimin illüzyon yapabileceğini, göz boyayabileceğini biliyoruz ama. Hak Tealâ şerrinden muhafaza etsin.

Bir evimiz olsun isteyelim elbette. İhtiyaçları giderilmiş bir aile de... Helal olan her şeyi isteyelim. Ama bütün çabamızı, su gibi akıp giden yılları nefsin keyfine harcayıp sonsuzluğu göz ardı etmek akıl kârı olabilir mi.

Bize, eşimize, çocuklarımıza, yakınlarımıza lazım olan hayat burada değil. Burada yolcuyuz. Burası yalnızca bir köprü. Köprü üstüne hayat mı kurulur, hayal mi kurulur?

“İnsan uykudadır, ölünce uyanır” denilmiş. Vakit geçmeden uyanmak, burada uyanmak için “ölmeden önce ölmenin” yoluna düşmek lazım. Her ihtiyacı karşılayacak asıl ihtiyaç bu.

Başka eksikler değil, ibadetteki eksiklerimizdir gerçek eksiklik. Müslüman insan ibadet insanıdır, müslüman evi ibadet evidir, müslüman toplum ibadet toplumudur. Değil 21. asır, kıyamete beş de kalsa, sokaklar robotlarla da dolsa mesele budur.

O zayıf ama mâhir düşmanın ayartması bir kenarda kalsın, dünyanın süsü gözümüzü boyamasın, ahiret evimizi mamur etme çabamız azalmasın. “En büyük başarı” bizi bekliyor inşallah.

Ocak sayımızda buluşmak üzere...